Wellicht heeft u, net als ik na een aflevering van de Luizenmoeder in februari dit jaar ook voor het eerst de term curling ouders gehoord. Ik kende deze term niet. Het bleek al in 2004 bedacht door de Deense psycholoog Bent Hougaard. Het betekent zoveel dat curling ouders alle hobbels voor hun kinderen wegnemen om zoveel mogelijk teleurstellingen te voorkomen. Ik had er meteen een beeld bij. En een oordeel ook: belachelijk dat ouders dat doen. Je kunt dan toch bedenken dat je daar geen leuke en zelfstandige kinderen van krijgt?
Een tijdje later kwam ik onderstaand tegeltje tegen op het internet met daarop de kenmerken van curling ouders. Ik nam het even door. Wellicht om te bewijzen dat ik vooral zelf geen curling ouder ben.
Zelfredzaamheid?
Tot mijn schrik moest ik bekennen dat ik aan behoorlijk veel kenmerken voldoe. We brengen onze kinderen van acht en tien bijna altijd met de auto weg. Wij denken aan hun schooltassen (dan kunnen ze het ook niet vergeten). Ze hoeven niet veel te doen in het huishouden, alleen hun kamer opruimen tijdens de schoolvakanties. Verder vind ik het ook erg leuk om me te bemoeien met het huiswerk. Ik overhoor niet alleen, maar help ze met hun boekbesprekingen en bereid het liefste hun spreekbeurt voor. Ik praat ook vast veel van hun gedrag goed. Sinds ik dit tegeltje las, smeren ze hun eigen brood. Dat dan weer wel.
Het was een pijnlijk inzicht dat ik toch te veel de vloer aan het plaveien was voor onze kinderen, terwijl ik weet dat het niet verstandig is. Kinderen moeten hun eigen fouten maken, hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Zo worden ze zelfredzaam. En ik moet bekennen dat ik tot inzicht kwam dat ik niet alleen een curling ouder ben, maar ook neigingen heb van een curling compliance officer. En dat ik daarin niet de enige ben.
Eerstelijnsverantwoordelijkheid
Ik zie rondom mij heen veel compliance officers die wel graag zouden willen dat de eerste lijn haar verantwoordelijkheid pakt, maar ondertussen uit de beste bedoelingen de eerste lijn de kans niet eens geven. Om de organisatie te beschermen tegen risico?s, allemaal uit de beste bedoelingen, nemen zij het heft in eigen hand. Als compliance officer heb je verstand van nieuwe wet- en regelgeving of idealiter van waarde gestuurd werken. Je kunt daardoor heel goed zelf het beleid opstellen. En omdat je dit beleid maakt, kun je het ook goed zelf uitleggen aan de business. Terwijl dat eigenlijk allemaal eerstelijnsverantwoordelijkheden zijn. Als wij vanuit de tweede lijn graag willen dat de eerste lijn beter haar verantwoordelijkheid pakt, moeten wij wellicht de eerste lijn de kans geven om fouten te maken en het zelf op te pakken. Zo lang wij curling compliance blijven voortzetten wordt het erg lastig om de eerste lijn de verantwoordelijkheid te laten pakken. Het is dus net als opvoeden, het gaat over loslaten. Hartstikke lastig, net als bij opvoeden. Maar uiteindelijk wel duurzamer dan zelf de gaten blijven dichten.
Vanzelfsprekend gaat het niet bij alle organisaties zoals hierboven beschreven. In sommige organisaties pakt de eerste lijn het namelijk echt helemaal zelf op, en kan de compliancefunctie de echte tweedelijnstaken oppakken: adviseren, monitoren en rapporteren.
Maar, mocht u aan het twijfelen geslagen zijn of u wellicht ook neigingen heeft van een curling compliance officer, dan kunt u dat nog even checken in onderstaand lijstje.
Cora Wielenga schreef samen met Hanne Wanders een artikel over de verschuiving van de verantwoordelijkheid van tweede naar eerste lijn in de context van het compliancesysteem van organisaties. Dit artikel werd gepubliceerd in het Jaarboek Compliance 2019.