De afgelopen maanden vierden we massaal weer onze zomervakantie. Ik hoop dat iedereen die op vakantie is geweest hier van heeft genoten. Voor velen van ons is het een periode van ontspanning en plezier. Maar soms lukt het niet altijd even goed om deze doelen te realiseren als we eenmaal op bestemming zijn. Bijvoorbeeld omdat we soms hardhandig geconfronteerd worden met het (afwijkende) gedrag van anderen in onze directe omgeving. Dat gebeurt op het werk ook zou je zeggen, maar in je vakantie wilde je je juist even niet druk maken over gedoe. Helaas is dat vaak wel wat er gebeurt. Dat heeft mij geïnspireerd voor het schrijven van deze blog.
Vlak voor de grote exodus naar het Zuiden, eind juni, kwam DNB met een nieuwsbericht, waarin vanaf dat moment de conceptbeleidsregel Maatschappelijke Betamelijkheid ter consultatie werd aangeboden. Wellicht aardig dit thema eens wat te verkennen in het licht van onze al dan niet geslaagde vakanties?
Bommetje!
Hoe sociaal handig is het om met je USB box met het geluid op het hoogste volume plaats te nemen op een strand tussen de mensen terwijl het meer dan 30 graden in de schaduw is? Welke reactie verwacht je van een hotelgast die lekker op zijn luchtbedje in het zwembad ligt te dommelen terwijl jij ernaast even een bommetje doet? De meesten van ons verwachten in deze twee situaties problemen. Omdat dit soort vakantie-ellende nog steeds aan de orde van de dag is, kun je je afvragen waarom anderen dit kennelijk niet ‘aanvoelen’ en zich op deze manier gedragen. Hoe kan dit?
We beleven alles anders dan de ander
Feit is dat we situaties allemaal anders beoordelen. We ervaren de werkelijkheid allemaal op een verschillende manier. Zo is ook de mate waarin we belangen en meningen van anderen meenemen in onze overwegingen verschillend. In het artikel ‘Bijten in de hand die je voedt’, dat ik samen met Frank van Luijk schreef, kwam inlevingsvermogen ook al naar voren als iets waar je als persoon in meer of mindere mate over beschikt. Het is niet een trucje dat je zomaar leert.
Is er dan helemaal niets aan te doen? Daar lijkt het misschien wel op, maar we staan niet geheel machteloos. Het bespreekbaar maken van verschillen in beelden en ervaringen is een goede eerste stap om tot een beter begrip en misschien uiteindelijk ook verbeterde relaties te komen. Dat geldt niet alleen op het strand of in het zwembad, maar ook in de zakelijke omgeving.
Bespreekbaar maken is de eerste stap op weg naar begrip
De manier waarop je dit doet maakt daarin natuurlijk een groot verschil voor het succes. Op het moment dat je iemand fysiek of verbaal direct een draai om de oren geeft, hoef je meestal niet te rekenen op een open en geïnteresseerde houding van de ander. Op het moment dat je jouw boodschap op een voor de ander acceptabele manier brengt maak je meer kans om met elkaar in een constructief gesprek te raken.
Daarom vind ik het ook zo interessant dat DNB in de toelichting op de eerder genoemde consultatie beschrijft, dat wat als ‘maatschappelijk betamelijk’ wordt gezien van meerdere aspecten afhankelijk is, zoals tijd, plaats en context. Een bommetje of harde muziek is soms dus volstrekt acceptabel, maar soms ook niet. En wat voor de één geldt, geldt niet altijd voor iedereen. Vandaar ook dat in artikel 6 naar mijn idee terecht wordt gerefereerd aan het stimuleren van het voeren van een actieve discussie over wat al dan niet als maatschappelijk betamelijk wordt gezien.
Los van de vraag in welke vorm de beleidsregel Maatschappelijke Betamelijkheid er uiteindelijk uit komt te zien heeft DNB met de publicatie ervan een goed aantal handvatten gegeven voor het stimuleren van het gesprek over dit onderwerp. De beleidsregel geeft goed aan op welke manier je als organisatie er met elkaar voor kunt zorgen dat je ‘voeling houdt’ met de maatschappij waarin wij samenleven en samenwerken. Dit is niet alleen voor trustkantoren van belang, maar voor iedere organisatie.
Wil jij ook graag het gesprek hierover aan?
Dit onderwerp eens binnen jouw organisatie aansnijden? Mijn collega’s en ik helpen je hier graag bij.
