Albert de Jong
Heet van de naald. Het NOS-nieuws online opent vanavond met:
”Joost (Klein)-loze finale begint bijna! “en
“De Nederlandse inzending (aan het Eurovisie Songfestival) Joost Klein is gediskwalificeerd!” en
“Een Nederlandse vrouw die in de rij stond om binnen te komen bij het songfestival, heeft volgens de Telegraaf een vlag moeten inleveren. Op die vlag zou “Joostice” en ‘Bring Joost Back” hebben gestaan.” Wel leuk gevonden (vind ik dan)
Ik ben persoonlijk geen fan van het Eurovisiesongfestival maar de rest van Nederland staat kennelijk op z’n achterste benen. Want ‘onze Joost’ mag niet meedoen. Tegen Joost is een klacht ingediend wegens bedreiging en aansluitend is Joost dus gediskwalificeerd door de EBU1 …… hoe durven ze!
AVROTROS schrijft in een statement: “Na het optreden van afgelopen donderdag heeft zich een incident voorgedaan. Tegen duidelijk gemaakte afspraken in is Joost gefilmd toen hij net van het podium af kwam en zich moest haasten naar de greenroom. Op dat moment heeft Joost herhaaldelijk aangegeven niet gefilmd te willen worden. Daar werd geen gehoor aan gegeven. Dit heeft geleid tot een dreigende beweging van Joost naar de camera. Hierbij heeft Joost de cameravrouw niet aangeraakt. Van dit incident is melding gemaakt, gevolgd door een onderzoek van de EBU en politie.
Gisteren en vandaag hebben we uitgebreid met de EBU overlegd en verschillende oplossingen aangedragen. Desondanks heeft de EBU toch besloten Joost Klein te diskwalificeren. AVROTROS vindt de maatregel heel zwaar en disproportioneel. We staan voor goede omgangsvormen, laat daar geen misverstand over bestaan, maar een maatregel tot uitsluiten staat in onze ogen niet in verhouding tot dit incident.”
Los van alle sentimenten moest ik even denken aan waar ik zoiets al eerder mee had gemaakt…. Oh jaaaaah, ik weet het alweer. Bij bijna alle incidentmeldingen die in de loop van de tijd op mijn compliance bordje zijn gevallen. Ik ben er in Zweden natuurlijk niet bij geweest, maar ik wil toch de kans niet voorbij laten gaan om over dit kennelijke incident even wat te roeptoeteren.
De EBU heeft kennelijk een ‘zero tolerance’ beleid tegen bedreigingen (wat natuurlijk heel begrijpelijk is) en de consequentie van een overtreding van dat beleid is dan kennelijk een diskwalificatie. Uit de berichtgeving maak ik op dat ‘onze Joost’ een cameravrouw zodanig verbaal heeft bejegend dat die daar zo bang van werd dat zij een klacht heeft ingediend wegens bedreiging. Iemand uit ‘team Nederland’ benadrukte op TV nog maar eens dat Joost haar niet heeft aangeraakt maar een beweging naar de camera maakte en dat het allemaal zwaar overtrokken is (ik parafraseer). Maar ja, ‘men’ mag verwachten dat Joost had moeten weten van het ‘zero tolerance’ beleid tegen ongewenst gedrag. En zelfs als hij dat misschien niet wist, had hij misschien wel vanuit zichzelf moeten bedenken dat ‘een dreigende beweging’ naar een camera (die door iemand wordt vastgehouden) niet zo slim is om te doen, ook al gedraagt die mevrouw zich volgens Joost als een (@#%$…..
Ik moet denken aan een incidentmelding van een paar jaar geleden waar iemand bij een vooronderzoek (hoor-wederhoor) aangaf dat hij (en zijn collega’s) gewend waren om “klare taal” tegen elkaar te spreken. Dat er bij de betreffende woordenwisseling sprake was van een machtsverhouding was daarbij kennelijk geen factor om bij stil te staan. De persoon tegen wie de ”klare taal” werd gebezigd was een wat oudere persoon en die voelde zich echter bedreigd en geïntimideerd. Toen ik dat ter sprake bracht “was dat niet zo bedoeld” en “zo praten we hier gewoon tegen elkaar.” Precies daar zit een belangrijk pijnpunt en iets wat ik heel vaak tegenkom. Iemand voelt zich bedreigd of geïntimideerd, maar de persoon die dat gedrag vertoont vindt dat maar een overtrokken reactie en ‘de geïntimideerde’ moet zich daar maar overheen zetten.
Ik wil even duidelijk maken dat het ALTIJD de persoon is die zich geïntimideerd of bedreigd voelt die bepaalt of er sprake is van ongewenst gedrag en een meldenswaardig incident. Ongeacht hoe de persoon die het gepercipieerde ongewenst gedrag heeft vertoond dat daadwerkelijk heeft bedoeld. Ik schrijf hier bewust ‘gepercipieerd gedrag’, omdat het een subjectieve waarneming betreft van de persoon die het als intimiderend en bedreigend ervaart en dat roept bepaalde emoties op waardoor een ‘goed gesprek’ tussen beide partijen niet langer mogelijk is.
Ongeacht of in dit geval de cameravrouw het ‘incident’ wellicht heeft ‘opgezocht’ maakt het niet uit of Joost haar echt heeft willen bedreigen of niet. Zij heeft dat zo ervaren en daar heeft zij melding van gemaakt bij de politie. Je kunt er wat van vinden, maar dat maakt eigenlijk niet zoveel uit.
Of de sanctie vervolgens proportioneel is in relatie tot de overtreding is iets waar denk ik nog lang over gediscussieerd zal worden, maar daar hebben Joost en ‘Nederland’ verder niets meer aan. Het kwaad is geschied. Als figuurlijk zonnetje achter de wolken geldt in dit geval dat ik vanavond gelukkig niet naar het songfestival hoef te kijken, al had ik het de verknochte fans in Nederland ook wel gegund om voor de buis (of eigenlijk zijn het tegenwoordig allemaal pixels) voor ‘onze Joost’ te juichen.
Ik sluit af met een paar open deurtjes over hoe je tijdens moeilijke gesprekken misschien wat beter ‘on speaking terms’ kunt blijven en de discussie wat ‘zakelijker’ kunt voeren.
Het was een Joostloze avond!
