“If you think compliance is expensive, try non-compliance” zei voormalig U.S. Deputy Attorney General Paul McNulty in zijn ‘Tale of Two Sectors’ in 2009.
Nog steeds leven sommigen in de financiële sector met het idee dat compliance officers met name tot de fee-burners behoren en de accountmanagers zich tot de bevoorrechte klasse van de fee-earners mogen rekenen. Interessante zienswijze, met name als je het op de langere termijn bekijkt. Natuurlijk de klant op de korte termijn geven wat hij wil, los van het corporate beleid lijkt inderdaad meer geld op te leveren. Sales are up! Maar wat halen we met deze goudgerande transacties binnen? Bouwen we met sommige daarvan niet aan onze toekomstige ondergang, zonder dat we dit misschien zelf direct door hebben?
Compliance als lange termijn fee-earner
Compliance als rem op al te enthousiaste en ondoordachte plannen van de business zou zich wel eens kunnen bewijzen als dé fee-earner van de langere termijn! Want hoe veel is er gemoeid met allerlei herstelprojecten? Hoe veel budget moeten we reserveren om alle onderzoeken naar mogelijke ontoelaatbare praktijken te financieren? Ook dat geld moet eerst maar weer eens verdiend worden. Dat staat nog los van de reputationele schade en de outflow van klanten die het niet meer vertrouwen. Win die maar weer eens terug.
Het lijkt mij een interessant gesprek opleveren om de accountmanagers, sales reps en executives te vragen naar hun diepste overtuiging: “Zie jij compliance als een fee-earner of een fee-burner?” En mocht de neiging er toch zijn om voor de tweede optie te kiezen, haal dan eens de recente schandalen aan. Welke je hiervoor kunt gebruiken? Keuze genoeg. Welke dag je de krant ook open slaat: Er staat altijd wel een berucht in over een organisatie die weer geconfronteerd wordt met weer een schandaal, een tik op de vingers van de toezichthouder of een serieus strafrechtelijk onderzoek. Een kleine selectie van recente voorbeelden:
Gezamenlijk inzicht
In mijn overtuiging is het niet de onderlinge tegenstelling tussen de burners en earners die ons bezig zou moeten houden. Juist een gemeenschappelijke visie op waar de organisatie voor staat en voor gaat zou collega’s moeten kunnen verbinden. Zelfs sales en compliance, die wat mij betreft in elkaars verlengde liggen. Het zou fantastisch zijn om tot het gezamenlijke inzicht te komen, dat we allemaal gaan voor een vruchtbare langdurige relatie met onze klanten.
Of wordt de soep toch niet zo heet gegeten? Op basis van recente voorbeelden kun je misschien wel net zo hard beargumenteren, dat het allemaal wel mee valt. Natuurlijk: er hebben vele duizenden mensen hun Facebook account opgezegd. Na bekendwording van het Libor schandaal hebben ongetwijfeld mensen ervoor gekozen om hun bankzaken bij een andere bank dan de Rabobank onder te brengen. Maar: wordt het bestaan van Facebook, Rabobank en al die andere bedrijven die te maken hebben gehad met een groot schandaal echt zo hard bedreigd? Maken we ons niet veel te druk om ‘gerommel in de marge’? Wordt er toch wel verdiend ondanks dat er jaarlijks één of twee grote schandalen spelen?
Waar het mij om gaat is de vraag of je dit risico wel wilt lopen als onderneming. Immers, als er een schandaal speelt, dan kan het inderdaad met een sisser aflopen. Maar het kan ook anders. Wil je je onderneming speelbal laten zijn van wat anderen er van maken?
Het lijkt me beter om de controle zelf in handen te houden. Weten hoe? Neem contact met mij of één van mijn collega’s op. Dan hebben we het erover.
