De drogist als financiële instelling
Wandelend door de stad bedacht ik me laatst eens hoe het zou zijn als voor de winkels dezelfde regels zouden gelden als voor financiële instellingen. Ik zie de parfumerie al voor me. De meest prachtige reclames voor parfums en make-up, met de disclaimer ‘getoonde resultaat is slechts een indicatie en mede het gevolg van photoshoppen’. Het aanschaffen van de make-up zorgt er dus niet voor dat ik er uit kom te zien als een model met een porseleinen huidje.
Hoe zouden complianceregels uitpakken bij de drogist? Waar douchegel en crème vaak 1 + 1 gratis zijn. Vanuit het oogpunt van PARP zou ik dan de conclusie trekken dat de prijs te hoog ligt. Hoe kostenefficiënt is het product geprijsd, als je ze regelmatig op deze manier kan aanprijzen? Ik weet zeker dat dit de KNVB-normen van de AFM niet kan doorstaan. De KNVB-normen zien op Kostenefficiëntie, Nut, Veiligheid en Begrijpelijkheid voor de doelgroep. Het Nut van douchegel is wel duidelijk en met de Veiligheid zit het ook wel goed. De Begrijpelijkheid lijkt me ook in orde, al worden reclamemakers wel steeds creatiever en lijkt douchegel niet meer een product te zijn waarmee je alleen maar onder de douche stapt. Het kan er ook voor zorgen dat hordes met vrouwen achter je aan komen rennen (of was dat alleen de deo die dat effect heeft?) of dat je ineens op een tropisch eiland bent.
Vergelijking met financiële dienstverlening
In de financiële dienstverlening zou een product niet aangeboden mogen worden als je dit ook voor de helft van de prijs kan aanbieden. Bij de verzekeraars waar ik meegewerkt heb aan productontwikkeling, kijken we naar zaken als kostenratio, gemiddelde claims en datgene dat er dan overblijft moet binnen bepaalde grenzen (vaak percentages) vallen. Winst mag uiteraard gehaald worden, maar het rendement moet passend zijn. Premies waarvan 50% naar de winst gaat, zijn over het algemeen niet uit te leggen.
En wat te denken van de koppelverkoop? Je mág nog wel één product kopen, maar je bent dief van je eigen portemonnee omdat je die 2e er gratis bij krijgt. Je wordt dus in feite gedwongen om twee producten af te nemen. Stel dat we dat in de financiële dienstverlening doen. Je opent een betaalrekening en krijgt de 2e er gratis bij. Of je neemt een overlijdensrisicoverzekering en krijgt er gratis een reisverzekering bij. Is het in het belang van de klant om producten aan elkaar te koppelen? Is de klant erbij gebaat dat hij ‘gratis’ een ander product erbij krijgt?
Compliance-bril
Het is leuk en leerzaam om de wereld om je heen eens met je compliancebril te bekijken. Hoe zou het zijn als de winkels als financiële instellingen worden aangemerkt? Welke effect zou dat hebben op de acties en reclames? Zou je je moeten identificeren voordat je een flesje parfum koopt? Of geldt dat alleen als je met contact geld betaalt?
De andere kant op werkt het ook. Die compliancebril zorgt ervoor dat dingen voor ons vaak vanzelfsprekend zijn. Maar die zaken hoeven voor mensen zonder compliancebril helemaal niet zo helder te zijn. De volgende keer dat je in gesprek raakt met iemand over een compliance-onderwerp, neem dan eens je eigen compliancebril af. Hoe ziet de wereld er dan uit? En hoe kan je de ander duidelijk uitleggen welke zaken vanuit de compliancebril nodig zijn? Wie weet, kunnen we zelfs iemand onze compliancebril laten opzetten en zelf met onze blik de wereld laten zien.